Język jest wielkim darem. Odgrywa rolę w dobrych i zlych czynach, jego dobro i zlo jest też wielkie. Poprowadzi do Raju i też do Piekla. Wielkość jego jest mala, przestępstwa duże. Wiara i bluźnierstwo rozumiane jest z wypowiedzi języka. Język mówi albo prawdę albo klamie. Pozostale organy mają pewne sfery. Uszy tylko slyszą, oczy tylko widzą. Języka sfera jest obszerna. Posiada duży obszar dla dobra i zla.
Jeśli mówienie jest srebrem, to milczenie zlotem.
Dużo mówienie zniszczy przyjaźń, niepotrzebne mówienie odsloni wstydy, od gorzkiego mówienia przyjaciele uciekną.
Jeśli serce uciska, odczuje się w nim smutek, cialo jesz zmęczone i slabe, w dziennej racji żywnościowej nie ma urodzaju, są braki, to wiedz o tym, że doszlo do tego z powodu próżnego i niepotrzebnego mówienia!
Milczenie jest ozdobą rozumu i osloną ciemnoty.
Malo mówienie jest dobrym wychowaniem, powodem ochrony pięknych czynów.
Kpina może rozśmieszy, ale serce zabije.
„Każdego ranka wszystkie organy blagając język mówią: Uważaj na nasze prawa. Bój się Allaha, nie mów zlych slów, nie wtrącaj nas do ognia! Ty jesteś powodem tego, czy my będziemy podporządkowani religii. Jeśli ty będziesz prawidlowy, to my też. Jeśli ty spaczysz, to my też.” (Tirmizi)
„Trzymający swój język uratuje się.” (Tirmizi)
„Wierzący najpierw pomyśli, potem powie. Niewierzący mówi bez zastanowienia się.” (Haraiti)
„Dużo mówiący bardzo się pomyli, bardzo się mylący dużo klamie. Dużo klamiący jest wart Piekla.” (Taberani)
„By się uratować trzymaj swój język, siedź w domu, placz z powodu swoich grzechów.” (Tirmizi)
„Czlowieka do Piekla poprowadzi jego język.” (Tirmizi)