Hz. Omera (radyjallahu anh) powiedzial do syna skarżącego się na niego ojca:
- Pierwszym naszym obowiązkiem po wierze jest nie smucić naszych rodziców. Obojętnie jak źli mogliby być, to mimo wszystko posiadają u nas swoje prawa. Akty czci tego, kto ich smuci, nie zostaną przyjęte. Czy można byloby w ogóle myśleć o wejściu do Raju, jeśli smucilibyśmy rodziców, którzy przyczynili się do tego, aby urodzić nas jako muzulmanów i wychować w Islamie? Nawet jeśli nas znieważą, to powinniśmy blagać ich, aby byli z nas zadowoleni.
Dziecko powiedzialo Hz. Omerowi (radyjallahu anh):
- Przywódco wiernych, przyjmuję wszystko dokladnie tak, jak powiedzialeś. Jednak, czy dzieci mają u rodziców jakieś prawa?
Hz. Omer (radyjallahu anh) powiedzial:
-Tak, dziecko też ma swoje prawa. Żeniąc się należy wybrać za żonę dziewczynę lub kobietę z porządnej rodziny, należy wybrać dziecku ladne imię i nauczyć je jego religii.
Dziecko odpowiedzialo Omerowi (radyjallahu anh) następująco:
- Mój ojciec nie powiedzial mi co, to dobre wychowanie. Moja matka byla córką czarnoskórego czciciela ognia. Nadal mi imię „Czarny robak” i nie nauczyl mnie nawet jednej litery z Księgi Allaha. Niestety nie wiem nic o mojej religii.
Hz. Omer (radyjallahu anh) powiedzial ojcu dziecka:
- Przyszedleś tutaj i masz jeszcze odwagę skarżyć się na swego syna. Podczas, gdy to ty naruszyleś jego prawa, on nie wyrządzil ci zla, to ty mu je wyrządzileś.