Publicznie grzeszących nie pozdrawia się (np.: hazardzistów, pijaków). Obce kobiety też się nie pozdrawia. Jeśli obca kobieta jest w bardzo podeszlym wieku, to można ją pozdrowić. Nie ma przeszkody, żeby pozdrowić publicznie grzeszących np. gdy grają w karty w intencji przeszkodzenia im.
Niewierzącym, ateistom można dać pozdrowienie tylko wtedy, gdy ma się coś do zalatwienia. Jest dozwolone pozdrowić i odebrać pozdrowienie niewierzącego, żeby go nie zasmucić. (Durr-ul-muhtar)
Nie pozdrawia się niewierzącego w celu okazania mu szacunku. Hadis szerif glosi: „Z munafykiem (i każdego rodzaju niewierzącym) rozmawiając nie mówcie: szanowny panie!” Okazanie czci niewierzącemu, tyranowi, pozdrowienie go z szacunkiem, zwracać się do niego slowami: „mój mistrzu” jest kufur (slowem, poprzez które traci się wiarę). (Berika)
W okresie panowania Islamu nie pozdrawialo się niewierzących i publicznie grzeszących. Hadisy szerif gloszą:
„Nie pozdrawiajcie żydów i chrześcijan!” (Muslim)
„Gdy chrześcijanin lub żyd pozdrowi was, to odpowiedzcie im: we alejkum!” (Buhari)
Nie jest dozwolone powiedzieć niewierzącemu: „Niech Allah obdarzy ciebie życiem.” Tak można powiedzieć w intencji modlitwy, by ten ktoś zostal muzulmaninem. (Berika)
Znaczy to, że jest dozwolone pozdrawiać niewierzących, gdy ma się coś do zalatwienia, żeby ich nie zasmucić i z powodu tym podobnych różnych przyczyn, a także w intencji modlitwy, by zostali muzulmanami.
Sunna w pozdrawianiu
Pierwszeństwo w pozdrawianiu:
Stopniem wyższy i posiadający więcej majątku najpierw pozdrawia. Starszy mlodszego, jadący idącego pieszo, idący stojącego, stojący siedzącego, zarządca urzędnika, nauczyciel ucznia, ojciec syna, matka córkę najpierw pozdrawia. Wchodząc do jakiegoś pomieszczenia zaś nie bierze się pod uwagę stanowisko i starszeństwo. Wchodzący pozdrawia znajdujących się w pomieszczeniu.