Rozdawanie majątku, religii, humanitaryzmu w nieprawidlowych miejscach nazywa się marnotrawstwem. Humanitaryzm to pragnienie robienia dobra, bycia pożytecznym. Nie zgodne z religią marnotrawstwo jest haram, zaś niezgodne z humanitaryzmem tenzihen mekruh.
Marnotrawstwo to marnowanie majątku, doprowadzenie jego do stanu, że się do niczego nie nadaje, rozdawanie go w sposób, który nie przyniesie pożytku.
Gospodarność lub hojność jest pomiędzy marnotrawstwem a skąpstwem. Hadis szerif gloszą:
„Gospodarny nie zazna trudności.” (Bezzar)
„Ratunkiem jest jedno z czterech: uważać na gospodarność w dostatku, w braku, w bogactwie, w biedzie.” (Bejheki)
„Gospodarność jest polową źródla utrzymania.” (Hatib)
„Być przewidującym jest polową utrzymania.” (Dejlemi)
„Na Sądzie Ostatecznym wszyscy nie dając odpowiedzi na te cztery pytania nie uratują się z rozrachunku:
1-Jak spędzilo się życie?
2-Ja postępowalo się z wiedzą religijną w czynach?
3-Gdzie i jak zdobylo się majątek i jak się go wydalo?
4-Gdzie trudzilo się swoje cialo?” (Tirmizi)
W naszej religii robić niepotrzebne sprawy nie jest dozwolone. Marnotrawstwo bez względu na ilość jest wielką szkodą. Na jedną minutę dziesięć kropli wody z przeciekającego kranu wynosi 170 litrów wody w ciągu miesiąca.
Nie powinno się marnotrawić ani też ograniczać. Znalezienie tego środka jest najlepsze. A to nazywa się gospodarnością. Hojny powinien też używać swojego majątku gospodarnie. Allahu Teala raczy:
„Nie bądź chytry, ani też marnotrawcą!” (Isra 29)
Sufjan Sewri (rahmetullahi alejhi) powiedzial: „W dzisiejszych czasach majątek jest bronią czlowieka. Czlowiek chroni majątkiem swoje życie, religię, zdrowie i honor.”
Nie darzyć wartością, stracić wielki dar, jakim jest majątek, jest brakiem wdzięczności . A to jest winą, powodem zyskania kary przez tego, kto dal. Powinno się być wdzięcznym i przestrzegać praw, żeby pozostal i wzrastal.
„Jeśli będziecie wdzięczni, to powiększę wam dary, którymi was obdarzylem.”(Ibrahim7)