Noc Miradż - 4

Szanowny Prorok (sallallahu alejhi we sellem) oznajmił: “Zobaczyłem ogrody i sady ośmiu Rajów i każdego rodzaju dary. Przyszło mi na myśl, że chciałbym zobaczyć Piekło i jego stopnie. Dżebrail biorąc mnie za rękę zaprowadził do największego anioła Piekła, który nazywa się Malik. Powiedział: “O Malik! Błogosławiony Muhammed chce zobaczyć miejsca swoich wrogów w Piekle (pokaż Jemu Piekło).” Malik otworzył warstwy Piekła. Zobaczyłem siedem warstw (wszystkie). Siódmą warstwę nazywają Hawije. Męki w niej są o wiele większe niż w pozostałych. Spytałem się Malika: “Która grupa ludzi będzie męczona w tej warstwie”“ Malik powiedział: “Faraon i Karun, a także obłudnicy z twojej wspólnoty.” Szósta warstwa nazywa się Lazy. W niej będą męczeni ateiści. Piąta warstwa nazywa się Hutame. Tam będą męczeni czczący ogień, krowy, buddyści. Czwarta warstwa nazywa się Dżahim. W niej będą męczeni czczący słońce i gwiazdy. Trzecia warstwa nazywa się Sakar. W niej będą męczeni chrześcijanie. Druga warstwa nazywa się Sair. W niej będą karani żydzi. Pierwsza warstwa nazywa się Dżehennem. W niej męki w porównaniu z pozostałymi są lżejsze. Oprócz tego znajduje się w niej siedemdziesiąt rzek z ognia. Każda z tych rzek jest tak duża, że jeśliby do niej wrzuciło się wszystkie miejsca i nieba i nakazało się jednemu aniołowi, żeby je znalazł, to przez tysiąc lat by szukał i nie znalazł. Zebani (anioły spełniające swoje obowiązki w Piekle) były tak wielkie, że jeśliby jeden z nich położył na brzegu swoich ust ziemie i nieba, to nie byłoby ich widać. Te rzeki falując się, doprowadzają do powstania strasznych głosów. Gdyby z tych głosów, choć jeden dźwięk dotarł na ziemię, to wszystkie stworzenia by poumierały. Spytałem się: “Dla których ludzi jest ta warstwa”“ Malik nie odpowiedział. Ponownie się spytałem, milczał...

Dżebrail powiedział do Malika: “Czeka na odpowiedź od ciebie.” On zaś przepraszając powiedział: “Wybacz mi.” Powiedziałem: “Powiedz bez względu na to, jaka jest odpowiedź. Dzisiaj jest możliwe przygotowanie się na to.” Malik powiedział: “O Wysłanniku Wielkiego Allaha! To jest miejsce dla buntujących się z twojej wspólnoty. Poradź im, żeby chronili siebie od tego strasznego miejsca. Niech unikają tego, co pociągnie ich ciała do tych cierpień. Tego dnia ja nie okażę miłosierdzia buntownikom. Nie będę litościwy wobec siwej brody starca ani też wobec młodych.”

Szanowny Prorok zaczął płakać. Z błogosławionej głowy ściągnął turban i zaczął błagać Wielkiego Allaha o orędownictwo. Mówiąc, że jego wspólnota jest bardzo słaba i nie wytrzyma takiej męki, tak bardzo płakał, że Dżebrail (alejhisselam) i pozostałe anioły razem z nim płakały. Od Wielkiego Allaha przyszło przemówienie: “O mój Ulubieńcu! Ciebie darzę wielką wartością i szacunkiem. Twoja modlitwa została przyjęta. Bądź zadowolony. Doprowadziłem do twoich pragnień. Obdarzyłem ciebie taką siedzibą, że poprzez twoje orędownictwo wybaczę wielu buntownikom. Będę wybaczał aż ty powiesz, że wystarczy. O mój Ulubieńcu! Kto wysłucha moich nakazów, ten uratuje się od męki i kary, zazna mojego miłosierdzia. W Raju zyska honor mnie zobaczenia. Tobie i twojej wspólnocie dałem za obowiązek robienie salatu pięćdziesiąt razy w dzień i w nocy.”

Szanowny Prorok (sallallahu alejhi we sellem) dalej opowiadał: “Potem po tym miejscu dotarłem do Tronu Boskiego. Przechodząc przez nieba dotarłem do miejsca, gdzie znajdował się Musa (alejhisselam). Powiedział do mnie: “Jakim obowiązkiem obdarzył ciebie i twoją wspólnotę Wielki Allah”“ Odpowiedziałem: “Każdego dnia i nocy robieniem pięćdziesiąt razy salat.” Musa (alejhisselam) powiedział: “Wróć do Pana i poproś, żeby trochę ulżył w tym obowiązku. Twoja wspólnota nie poradzi sobie z tym. Ja sprawdziłem to u Dzieci Izraela.” Na to wróciłem do Wielkiego Allaha i powiedziałem: “O mój Panie! Ten nakaz uczyń lżejszym mojej wspólnocie!” Na to zmniejszył ten nakaz na pięć razy. Poszedłem do Musy (alejhisselam) i powiedziałem, że zostało zmniejszone do pięciu razy. Musa (alejhisselam) powiedział: “Wróć do Pana! Poproś, żeby jeszcze zmniejszył, ponieważ twoja wspólnota nie da sobie z tym rady.” I tak chodziłem pomiędzy Musą (alejhisselam) a Wielkim Allahem i w końcu Wielki Allah oznajmił: “Ten salat zmniejszyłem do pięciu czasów. Za każdy salat będzie dane dziesięć nagród. I tak w końcu znowu będzie pięćdziesiąt salatów. Jeśli ktoś nie zrobi uważając na jedną nagrodę, to zostanie mu zapisana tylko jedna nagroda. Jednak, jeśli zrobi uważnie, to za jeden zyska dziesięć nagród. Jeśli uważając na grzech nie zrobi, to nic nie zostanie zapisane. Jeśli zrobi, to tylko ten jeden grzech zostanie zapisany.” Potem zszedłem do Musy (alejhisselam) i opowiedziałem mu o tym stanie. Znowu powiedział: “Wróć i chciej, żeby jeszcze trochę ułatwiono.” Na to powiedziałem do niego: “Z tego względu, że wiele razy zwróciłem się do Pana, krępuję się o więcej prosić.”

W ten sposób Wielki Allah pocieszył ukochanego Proroka za zaznane trudności, które zraniły jego błogosławione serce. Obdarzył Go darami, które nie zostały dane żadnemu stworzeniu, przez nikogo nie są znane i zrozumiane.

Potem szanowny Prorok w jednej chwili dotarł do Jerozolimy i stamtąd do Mekki do domu Ummu Hani. Miejsce, gdzie leżał nie ostygło jeszcze, a ruch wody do ablucji w miednicy jeszcze nie zatrzymał się. Pilnująca domu Ummu Hani usnęła i o niczym nie wiedziała. Szanowny Prorok wracając z Jerozolimy do Mekki napotkał na karawanę kurejszycką. Jeden wielbłąd z karawany przestraszył się i upadł na ziemię.

Gdy nadszedł ranek, to szanowny Prorok poszedł do Kaaby i opowiedział o Miradż. Niewierzący wyśmiewali się mówiąc: “Muhammed stracił rozum.” Mający intencję przyjęcia Islamu zaczęli się wahać. Niektórzy z niewierzących ciesząc się poszli do domu Ebu Bekra, ponieważ znali jego, jako człowieka mądrego, doświadczonego, dobrego handlowca. Gdy otworzył im drzwi, to spytali się jego: “O Ebu Bekr! Ty byłeś wiele razy w Jerozolimie. Dobrze wiesz, ile potrzeba czasu, żeby z Mekki do Jerozolimy pójść i wróci攓 Błogosławiony Ebu Bekr powiedział: “Dobrze wiem. Więcej niż jeden miesiąc.”

Cieszący się na te słowa niewierzący powiedzieli: “Mądry, doświadczony człowiek taką da odpowiedź.” Śmiejąc się, kpiąc i myśląc, że błogosławiony Ebu Bekr będzie tak samo jak oni myślał, powiedzieli: “Twój przyjaciel mówi, że w ciągu jednej nocy poszedł do Jerozolimy i stamtąd wrócił, on całkiem już zgłupiał.”

Błogosławiony Ebu Bekr słysząc błogosławione imię Wysłannika Wielkiego Allaha powiedział z szacunkiem: “Jeśli On powiedział, to jest to prawda. Wierzę w to, że w jednej chwili poszedł i wrócił.” Niewierzący w zaskoczeniu powiedzieli: “Jak wielkim czarodziejem jest Muhammed. Ebu Bekra zaczarował.”

Błogosławiony Ebu Bekr od razu poszedł do szanownego Proroka. Wśród tłumu głośnym głosem powiedział: “O Wysłanniku Wielkiego Allaha! Niech będzie błogosławiony twój Miradż! Niech będą nieskończone dzięki Wielkiemu Allahowi za to, że nas obdarzył honorem służenia takiemu wielkiemu Prorokowi jak ty i darem zobaczenia twojej błogosławionej twarzy, usłyszenia twoich słodkich słów, które pociągają za sobą serca i duchy. O Wysłanniku Wielkiego Allaha! Każde twoje słowo jest prawidłowe. Uwierzyłem. Dla ciebie poświecę moje życie!” Te słowa Ebu Bekra zdziwiły niewierzących. Nie znajdując nic do powiedzenia odeszli. Tym, co zaczęli wątpić, kilku osobom posiadającym słabą wiarę, wzmocniły serca. Szanowny Prorok tego dnia nazwał błogosławionego Ebu Bekra imieniem “Syddyk.” Stopień Ebu Bekra wzrósł z przyjęciem tego imienia.

Ten stan bardzo rozgniewał niewierzących, nie potrafili znieść silnej wiary wierzących, że wierzyli każdemu słowu szanownego Proroka i dalej Go chronili. W celu pokonania i zawstydzenia szanownego Proroka zaczęli go sprawdzać.

Zaczęli zadawać takie pytania jak: “O Muhammed! Mówisz, że poszedłeś do Jerozolimy. Powiedz, ile jest drzwi i okien w Mesdżid Aksa”“ Wysłannik Wielkiego Allaha na każde z tych pytań odpowiedział. Gdy szanowny Prorok odpowiadał, to błogosławiony Ebu Bekr potwierdzał Jego odpowiedzi mówiąc: “Tak jest, o Wysłanniku Wielkiego Allaha.” Gdy tymczasem szanowny Prorok ze względu na swoją skromność, wstydliwość nie patrzył nawet na twarz tego, kto był naprzeciwko Niego. Oznajmił: “Nie patrzyłem wokoło Mesdżidu Aksa. To, o co mnie się pytali, nie widziałem. W tym momencie Dżebrail (alejhisselam) przedstawił mi Mesdżid Aksa.

Widząc okna od razu je policzyłem i odpowiedziałem na zadawane mi pytania.” Szanowny Prorok powiedział też, że widział w drodze podróżnych na wielbłądach. Oznajmił: “Inszallah przyjdą w środę.” W środę, gdy słońce zaczęło zachodzić, to ta karawana dotarła do Mekki. Podróżnicy z karawany powiedzieli, że było tak, jakby przeszła burza i jeden z wielbłądów ze strachu upadł na ziemię. Ten stan wzmocnił wiarę wierzących. Zaś u niewierzących doprowadził do wzrostu wrogości.

Jeden rok przed Hidżretem w miesiącu Redżeb 27. dnia w noc piątkową mający miejsce ten cud nazywa się Miradż. Szanowny Prorok udał się na Miradż duchem i ciałem. W noc Miradż zostało Mu pokazanych wiele boskich stanów i nakazany obowiązek robienia codziennie pięć razy salatu. Oprócz tego zostały zesłane dwa ostatnie święte wersety z Sury Bakara. O Miradżu jest powiadomione w Świętym Koranie w Surze Isra i Nedżm, a także w niektórych świętych hadisach.

Nasz ukochany Prorok po Miradż, gdy opowiadał Sahabi o Raju, oznajmił: “O Eba Bekr! Widziałem twoją willę. Była z czerwonego złota. Oglądałem przygotowane dla ciebie dary.” Błogosławiony Ebu Bekr powiedział na to: “O Wysłanniku Wielkiego Allaha! Ta willa i jej właściciel niech będą dla ciebie poświęcone.” Szanowny Prorok zwracając się do błogosławionego Omera oznajmił: “O Omer! Widziałem twoją willę. Była z rubinu. W tej willi było dużo hurysek. Jednak nie wszedłem do środka. Pomyślałem o twoim wysiłku.” Błogosławiony Omer bardzo płakał. Płacząc powiedział: “O Wysłanniku Wielkiego Allaha! Niech moja matka i ojciec będą dla ciebie poświęceni! Czy jest to możliwe?“ Potem powiadomił błogosławionego Osmana: “O Osman! Ciebie widziałem w każdym niebie. Widząc w Raju twoją willę myślałem o tobie.” Do błogosławionego Ali powiedział: “O Ali! Twoją twarz zobaczyłem w czwartym niebie. Spytałem się Dżebraila. Powiedział: “O Wysłanniku Wielkiego Allaha! Anioły uwielbiają patrzeć się na błogosławionego Ali. Wielki Allah stworzył na jego podobieństwo jednego anioła. Znajduje się on w czwartym niebie. Anioły tam go odwiedzają.” Potem wszedłem do twojej willi. Powąchałem owoce z jednego drzewa. Z niego wyszła huryska, która zasłoniła swoją twarz. Spytałem się: “Kto ty jesteś i do kogo należysz” Powiedziała: “O Wysłanniku Wielkiego Allaha! Zostałam stworzona dla Ali, syna twojego wujka.”
Rano po nocy Miradż Dżebrail (alejhisselam) przyszedł do szanownego Proroka i będąc Mu imamem zrobił z nim razem na czas pięć razy salat. W świętej hadisie jest powiadomione: “Dżebrail (alejhisselam) przez dwa dni przy drzwiach Kaaby był mi imamem. Obaj zrobiliśmy salat poranny, gdy zaświtał brzask, salat południowy, gdy słońce schodziło z góry, salat popołudniowy, gdy wszystko było w cieniu w swojej wysokości, salat wieczorny, gdy słońce zachodziło (górny brzeg znikł), salat nocny, gdy brzask oczerniał. Drugiego dnia salat poranny, gdy widniało, salat południowy, gdy wszystko osiągnęło cień dwa razy swojej wysokości, salat popołudniowy od razu po tym, salat wieczorny, gdy przerwało się post, salat nocny w pierwszej trzeciej nocy. Potem powiedział: “O Muhammed! To są czasy salatów twoich i byłych proroków. Twoja wspólnota niech robi każdy z pięciu salatów pomiędzy tymi dwoma czasami, które robiliśmy razem.”

Po powiadomieniu w ten sposób o czasach salatów posłano też wiadomość do Abisynii, żeby w ten sposób je robiono i powinno się odrobić zaległości od czasu, kiedy salat stał się obowiązkiem.