Dlaczego wszyscy ludzie nie są tej samej wiary?

Skoro religia islamska jest prawdziwą religią, to czy nie móglby Allahu Teala, który jest wlaścicielem największej mocy, wszystkich ludzi obdarzyć prawdziwą wiarą? Odpowiedź na to daje Allahu Teala w Świętym Koranie w Surze Sedżde w 13.wersecie w tym sensie: „Jeślibyśmy chcieli, to byśmy wszystkich ludzi obdarzyli prawdziwą wiarą. Jednak obiecaliśmy, daliśmy slowo, że wypelnimy Pieklo tymi ludźmi i dżinami, którzy są niewierzący” i w Surze Maide w 48.wersecie w tym sensie: „Allach gdyby chcial, to zrobilby z was tylko jedną wspólnotę. Jednakże chcial oddzielić poslusznych Mu od buntujących się.” Znaczy to, że Allahu Teala chce ludzi wypróbować. Obdarzyl ich rozumem jako największą bronią, zeslal im jako przewodnik najwspanialszą księgę Świętym Koran i jako największego przewodnika na tej drodze swojego ostatniego Proroka (alejhisselam), poinformowal o nakazach i zakazach i obdarzyl ich wolą i swobodą wyboru, żeby zgodnie z nimi się zachowywali. W Surze Junus w 108.wersecie jest gloszone w tym sensie: „Powiedz: Ej ludzie! Zostala wam zeslana prawda (Święty Koran) przez Stworzyciela. Na prawidlową drogę wchodzący wszedl tylko na swój zysk, na zlą drogę schodzący (spaczający) też na swoją szkodę spaczyl. Ja nie jestem waszym pelnomocnikiem.”

W takim razie jesteśmy zmuszeni swoją drogę sami wybierać, samodzielnie podporządkować swoje zachowanie do księgi zeslanej przez Allahu Teala. Z tego względu powinniśmy najpierw nakarmić swojego ducha. Pokarmem ducha jest religia. Nie nakarmiony duch ateistów nie różni się niczym od pospolitego zwierzęcia. Tacy ludzie nie posiadają nic z milości, litości, zrozumienia i milosierdzia. Bardzo latwo wykorzystuje się ich do najpodlejszych zamiarów, ponieważ są oni pozbawieni chroniącej od zlych czynów wznioslej egzystencji, której mogliby wierzyć, być poslusznym, czcić. Tacy ludzie są jak straszne potwory, nigdy nie jest wiadome, kiedy, komu i w jaki sposób dokonają zla. Najpodlejsze, najgorsze czyny niszczące ludzkość pochodzą od takich ludzi.

Takich ludzi ponownie naprowadzić na prawidlową drogę jest bardzo trudno. Jednak nie jest też niemożliwością. Powinno się w zrozumialy dla nich sposób z wielką cierpliwością i wytrwalością pouczyć o zasadach religii islamskiej. Allahu Teala nakazal Prorokowi (alejhisselam), żeby pouczal o religii. W Surze Nahl w 125. wersecie glosi w tym sensie: „Ej Muhammed! Na drogę twojego Stworzyciela nawoluj mądrością, ladnymi slowami! Polemizuj z nimi w najladniejszej formie! Naprawdę twój Stworzyciel wie jeszcze lepiej, kto z Jego drogi spaczyl.” Nie zapominajmy o tym, że jest naszym obowiązkiem pouczanie w najladniejszy sposób niewierzących o tym, co sami dobrze i prawidlowo znamy. Jest to kategorycznym nakazem Allahu Teala. Ten obowiązek nazywa się „Emr-i ma’ruf”. Należy on do ibadet. Podatkiem nauki jest uczenie tych, co jej nie znają. Jest to bardzo zacny czyn. Nasza religia traktuje atrament islamskiego uczonego wyższym stopniem niż krew męczennika, który polegl w imieniu religii lub za ojczyznę, zaś dobre są wartościowsze od nadmiaru w obowiązkach religijnych.