Czyny nie są częścią wiary

Pomimo, że niektóre z grup bidat mówią: „czyny są częścią wiary,” to tak nie jest. Przeciwieństwem wiary jest kufur, zaś grzechów ibadet. Odchodzący od wiary stanie się niewierzącym, nie robiący ibadet stanie się grzesznikiem. Wiara bez czynów jest możliwa do przyjęcia, zaś czyny bez wiary nie zostaną przyjęte. Kobietom podczas menstruacji jest dozwolone i nakazane nie robić takich ibadet jak: salat i post, jednak nigdy nie jest dozwolone odsunięcie się od wiary. Gdy tylko z samą wiarą wejdzie się do Raju, to tylko z samymi czynami nie wejdzie się. Nie posiadających wiary dokonany ibadet w życiu pozagrobowym na nic im się nie przyda. Wiarę nikomu innemu się nie sprezentuje, jednak nagrody za ibadet można sprezentować. Wiary nie zostawi się w spadku, jednak można zostawić dla siebie w spadku do zrobienia czyny. Porzucający czyny nie stanie się niewierzącym, lecz porzucający wiarę. Temu, kto ma usprawiedliwienie, czyn zostanie wybaczony, wiara nikomu nie zostanie wybaczona. Szanowny Imam Gazali powiedzial:

Grupy bidat wskazując jako dowód 29. ajet ze sury Rad: „Oni, przyjmując wiarę dokonali prawidlowych czynów” mówią, że czyny są częścią wiary. Gdy tymczasem ten i podobne ajety wskazują na to, że czyny nie są częścią wiary, lecz poza nią. Gdyby bylo przeciwnie, to slowo: we amilussalihat byloby niepotrzebnie powtarzane. Tych grup stwierdzenie, że grzeszący będą wiecznie w Piekle, jest blędne, ponieważ hadis szerif glosi: „Ten, kto nie zaprzeczy temu, co wyznal, nie jest niewierzącym.” Grzeszący nie zaprzecza potwierdzonym przez siebie zasadom wiary. W ahiret nie zyskają orędownictwa tylko niewierzący. A to wskazuje na to, że grzesznicy zyskujący orędownictwo nie są niewierzący. Hadis szerif glosi: „Będę orędownikiem tym, co popelnili duże grzechy.” Gdy Hz. Ebudderda spytal się: „Ja, Resulullah, czy zyska orędownictwo też ten, kto kradl i cudzolożyl? to otrzymal odpowiedź: „Tak, będę orędownikiem też tym, co kradli i cudzolożyli.” Umierający z wiarą wcześniej czy później pójdą do Raju.

„Każdemu muzulmaninowi, który umarl w stanie nie robienia Allahowi wspólników, będę orędownikiem.” (Bezzar, Hakim, Bejheki)

„Wejdzie do Raju też muzulmanin, który pil alkohol, kradl, cudzolożyl.” (Buhari)

„Posiadający odrobinę w sercu wiary nie zostanie w Piekle.” (Buhari)

„Każdemu muzulmaninowi, który dokonal dużego grzechu, będę orędownikiem.” (Nesai, Tirmizi)

„Grzesznikom zmarlym z wiarą będę orędownikiem.” (Buhari, Muslim)

Grzeszny wierzący po poniesieniu kary pójdzie do Raju. Hadis szerif: „Odejdzie wiara od tego, kto cudzoloży, pije alkohol” świadczy o tym, że grzeszących muzulmanów wiara nie jest dojrzala (kamil). Slowa: „Wiara to potwierdzenie sercem, powtórzenie językiem, robienie czynów częściami ciala” znaczą: u czlowieka wiara jest jak glowa, części ciala np. ręka jest jak czyny. Może być czlowiek bez rąk, ale bez glowy nie może być. Normalnego czlowieka opisując opisuje się go ze wszystkimi częściami ciala. Jeśli w niektórych z nich są braki, to jest to dalej czlowiek. I tak opisując dojrzalego (kamil) wierzącego dolączono też czyny. Jak mówi się o kimś, kto ma odciętą nogę lub rękę, że jest jak „żyjący trup,” tak też o popelniających duże grzechy nie mówi się, że „nie jest dojrzalym muminem, lecz „nie jest muminem.” (Ihja)