Dawanie iftar

Iftar jest wieczornym posilkiem w dni Ramadanu. Dawanie iftar ma dużo zalet. Jeśli nawet poszczącemu idącemu drogą da się jeden daktyl lub oliwkę, to zyska się nagrodę, jaką zyskuje się za danie iftar. Gdy nasz szanowny Prorok powiedzial: „Jeśli ktoś tego miesiąca da poszczącemu iftar, to grzechy jego zostaną wybaczone. Zyska też tyle nagród, ile zyskal ten poszczący,” to niektórzy z Sahabi powiedzieli, że nie są tak bogaci, by mogli dać iftar jednemu poszczącemu. Na to odpowiedzial im: „Ta nagroda jest dana też tym, co dają na iftar tylko jeden daktyl, a także tym, co dadzą poszczącemu tylko wodę lub poczęstują go odrobiną mleka.” (Bejheki)

Gdy szanowny Prorok (sallallahu alejhi we sellem) powiedzial: „W miesiącu Ramadan dający na iftar wodę poszczącemu, będzie bez grzechu tak, jak byl tego dnia, gdy się narodzil,” to niektórzy z Sahabi spytali się: „Czy będzie to w czasach, gdy wody będzie malo i będzie wartościowa?” Odpowiedzial im: „Jeśli nawet chce, to niech da wodę z brzegu rzeki, a będzie to samo.” (W. Nedżat)

Dawanie jedzenie jest wielką zaslugą. A gdy nakarmi się poszczącego, to jest to jeszcze dużo większa zasluga. Dostaje się tyle nagród, co poszczący, poszczącemu z tych nagród nie ubędzie. Powinno się znać częstowanie jedzeniem jako dar! Hadis szerfif gloszą:

„Czynem posiadającym najwięcej zalet jest ukrycie hańby wierzącego, nakarmienie, gdy jest glodny i ucieszenie jego poprzez zaspokojenie jakiejś potrzeby.” (Isfehani)

„Allahu Teala wychwala Swoim aniolom hojnego, który daje jedzenie.” (Imam Gazali)

„Jak dlugo jest gość przy stole, tak dlugo aniolowie modlą się za wlaściciela domu.” (Taberani)

„Zostaną wybaczone grzechy temu, kto poczęstowal swojego przyjaciela jego ulubionym jedzeniem.” (Bezzar)

Częstowanie jedzeniem przyjaciól, znajomych jest wartościowsze od dawania jalmużny. Hz. Ali powiedzial: „Chleb, którym poczęstowalem moich przyjaciól jest wartościowszy od pięciu chlebów, które dalem biedakom. Jedzenie jedzone z przyjaciólmi jest bardziej podobającym się czynem od uwolnienia niewolnika.”

Nie idzie się na zaproszenie tam, gdzie podczas jedzenia się grzeszy. Nie przyjęcie zaproszenia biednego, a przyjęcie bogatego pochodzi z pychy. Oznaką skromności jest odwiedzanie tych, co są od nas w gorszej sytuacji. Przyjęcie zaproszenia jest jednym z pięciu praw, jakie ma muzulmanin u muzulmanina. Hadis szerif glosi: „Przyjmujcie zaproszenie.” (Muslim)