34.Poinformowal też o tym, że muzulmanie zapanują nad krajami Perskiego Wladcy Kisra i Bizantyjskiego Cesarza i skarby tych krajów zostaną rozdane na drodze Allahu Teala.
35.Podal do wiadomości, że wielu ludzi ze wspólnoty islamskiej uda się przez morze na wojnę i Ummi Hiram (radyjallahu Teala anha) będzie uczestniczyla w tych walkach. Gdy szanowny Osman byl kalifem, to muzulmanie udali się na Cypr i tam walczyli. Ta kobieta byla razem z nimi i tam też polegla.
36.Pewnego dnia Prorok (sallallahu alejhi we sellem) siedząc na wysokim miejscu zwrócil się do znajdujących się obok niego z pytaniem: „Czy widzicie to, co ja widzę? Przysięgam, widzę intrygi, które będą mialy miejsce pomiędzy waszymi domami i na ulicach.” Po śmierci Osmana (radyjallahu anh) w czasach Jezida w Medynie doszlo do wielkich intryg. Na ulicach zostala przelana krew wielu ludzi.
37.Pewnego dnia poinformowal o tym, że jedna z jego żon wystąpi przeciwko Kalifowi. Gdy Aisze (radyjallahu Teala anha) zaczęla śmiać się na te slowa, to Prorok (sallallahu alejhi we sellem) powiedzial: „Ej, Humejra! Nie zapomnij mych slów! Czy przypadkiem to ty nie będziesz tą kobietą?” Następnie zwrócil się do Alego (radyjallahu anh): „Jeśli jej czyn będzie mial z tobą do czynienia, to traktuj ją lagodnie!” Trzydzieści lat później Aisze (radyjallahu anha) walczyla przeciwko Alemu (radyjallahu anh) i wpadla w jego niewolę. Szanowny Ali ugościl ją z wielkim szacunkiem i wyslal z Basry do Medyny.
38.Pewnego dnia powiedzial do Muawije (radyjallahu anh): „Jeśli któregoś dnia zostaniesz zarządcą wspólnoty muzulmańskiej, to tych, co czynią dobro, wynagrodź! Tym, co czynią zlo, wybacz!” Za czasów Osmana i Ali (radyjallahu anhum) Muawije (radyjallahu anh) byl przez dwadzieścia lat gubernatorem w Damaszku i później dwadzieścia lat kalifem.
39.Pewnego dnia powiedzial: „Muawije nigdy nie zostanie pokonany.” Gdy ten św. Hadis uslyszal Ali (radyjallahu anh) podczas walk w Siffin, to powiedzial: „Gdybym wcześniej to uslyszal, to nie walczylbym z Muawije.”
40.Ammarowi ibn Jaser (radyjallahu Teala anh) powiedzial: „Zostaniesz zamordowany przez buntownika.” Polegl walcząc będąc z Ali (radyjallahu anh) przeciwko Muawije (radyjallahu anh).
41.O synie Fatimy Hasanie (radyjallahu Teala anhuma) powiedzial: „Mój syn jest tym, który przyniesie wielkie szczęście. Allahu Teala zrobi z niego przyczynę pojednania się dwóch wielkich armii muzulmańskich.” Gdy wielka armia przystąpila do walki przeciwko Muawije (radyjallahu anh), to by zapobiec intrygom, przelaniu się krwi muzulmanów, przekazal on swoje prawo kalifatu Muawije.
42.Abdullah ibn Zubair (radyjallahu Teala anhuma) napil się krwi Proroka (sallallahu alejhi we sellem), która splywala podczas jej spuszczania. Gdy zobaczyl to Prorok (sallallahu alejhi we sellem), to powiedzial: „Czy wiesz, jakiego nieszczęścia doznasz od ludzi? Ludzie od ciebie też wiele doznają. Ogień Piekla nie będzie cię palil.” Gdy Abdullah ibn Zubair oglosil się kalifem w Mekke, to Abdulmelik bin Merwan wyslal pod dowództwem Hadżdżadża armię do Mekki. Abdullah zostal zlapany i zamordowany.